Ik geloof  dat het leven zelf mijn allerbeste kompas is en in alles het beste met me voor heeft. Als Compagnon de routetoon ik jou hoe je je leven als coach en kompas kan (h)erkennen, lezen en gebruiken om zo jouw bedoelde pad te (durven) gaan.

Over barbele

Wie o wie zit er aan het stuur?

Als compagnon de route, trainer en auteur inspireert barbele via webinars, het boek ‘Leven is simpel, maar niet altijd gemakkelijk…’, routes, lezingen, workshops, 90 onderwegwijzers, 90 dagen trajecten, blogs en video's mensen en teams om zich te laten inspireren en leiden door hun eigen leven en hun pad, hun hart-s-tocht te volgen.


Barbele's  grootste inspirator is het leven zelf. Hoe dit zich vertaalt, deelt ze via haar veel gelezen en bekeken blogs en video's. Je vindt de blogpagina hier.  

Kaart Moeiteloosheid Vaarroute

Mijn naam ik barbele en ik zit op mijn pad ;-)


Ik doe niets liever dan mensen inspireren en in beweging brengen om ook op hun pad te gaan zitten en vertrouwen te hebben in de sprongen, kronkels en bochten die dat (of die;-)) pad maakt.


Wil je graag meer lezen over dat pad van mij?

Lees dan gezellig verder. Welkom op mijn pad. 


barbele

Geboren in 1977 en  opgegroeid in Hollebeke, een boeredorpje in de Westhoek.


Oudste van 9 kinderen


Vader, een a-typische apotheker, onze huisapotheek kon in een ijscrèmedoos van 1 liter ;-)


Moeder, huisvrouw, die het als haar roeping ziet om 'het leven door te geven'.


Ik moest niemand worden, maar mocht gewoon barbele ZIJN

Kaart Moeiteloosheid Vaarroute

Ook al was ik als kind en jongere braaf, volgzaam en nogal onzeker, toch - of wellicht net daarom - was het de rebelse Pippi Langkous die me als kind heel erg aan-sprak


Kaart Moeiteloosheid Vaarroute

School, toetsen en examens vond ik verschrikkelijk. Ik had enorme faalangst, ook al waren er van thuis uit totaal geen (prestatie-)verwachtingen. De stress in examenperiodes liep zo hoog op dat ik zelfs als 17-jarige uit wanhoop  's nachts tussen mijn ouders in bed ging liggen. 

Intussen plaats ik het in deze context: Wellicht kon ik heel veel inhouden uit mijn humaniora-loopbaan niet 'vasthouden' omdat heel wat van die informatie ofwel niet klopte of totaal niet relevant was voor wat ik hier te doen heb.

Ik ging op kot in Gent en studeerde er Licentiaat lichamelijke opvoeding. Doorheen deze studies groeide mijn zelfvertrouwen, of eerder: kreeg ik weer contact met mijn aangeboren vertrouwen -, gewoon omdat ik een richting volgde die toen wel bij me pastte. 


Ik leerde er - intussen mijn man- Paul kennen en had een onvergetelijke Erasmus-ervaring in Granada, het zuiden van Spanje. Ik schreef toen ellenlange verslagsbrieven naar het thuisfront. Dat was zo een beetje mijn eerste 'boek'. Toen nooit gedacht dat ik later nog een 'echt' boek en vele blogs zou schrijven om te delen met een veel groter publiek :-). Ik kon toen al oefenen met een grote familie als publiek/lezers ;-)


In 2000 ben ik gehuwd met Paul. En nog steeds gelukkig samen. 💚

Echt yin en yang, tegenpolen en tegelijk ook heel mooi en sterk verbonden hierin. 

Ik mag (de kracht van) onvoorwaardelijk graag zien en vertrouwen ervaren. 

We laten elkaar vanuit dat onvoorwaardelijke vertrouwen elk onze weg gaan. We houden elkaar niet tegen of klein. We blijven elkaar hierin en hierbinnen voldoende ontmoeten. En soms komen we elkaar ook nog wel eens 'tegen' ;-)


Een warme, veilige, stabiele relatie en bij uitbreiding een warm en plezant 'nest' samen met onze kinderen. Het is voor mij zoveel meer dan goud waard. 😇 

Kaart Moeiteloosheid Vaarroute

Mama van Joran (2001), Seppe (2003), Josse (2005), Minne (2007) en Annabel (2008)


Ik zie het als mijn belangrijkste 'taak' als mama om hen te laten zijn wie ze van nature zijn. Om hen hun eigen pad, met bijhorende 'omwegen' te laten ontdekken en te volgen. 


Ik geloof dan ook dat het mooiste en beste wat ik hen kan 'geven' eruit bestaat dat ook zelf te doen.  En niet teveel willen of proberen 'opvoeden', maar hier eerder mee te stoppen.


In 2012 schreef ik trouwens al mijn eerste 'echte boek', met als titel 'Hoe kinderen hun ouders opvoeden' ;-), de timing om dit boek ook op de markt te brengen moet zich nog tonen ;-)


Kaart Moeiteloosheid Vaarroute

Van 1999 tot 2011 werkte ik als docente binnen de lerarenopleiding in Hogent. Een job die ik heel graag heb gedaan en waarvan ik toen altijd dacht dat ik dit ging doen tot aan mijn pensioen. 


Tot ik steeds meer begon te voelen dat mijn energie en enthousiasme weg zakten  en ik hier naar te luisteren had. Niet omdat ik niet meer graag lesgaf of de studenten niet graag begeleidde. Integendeel. Wel, omdat ik steeds minder paste in de visie en structuur die ik als steeds 'enger' (letterlijk en figuurlijk) begon te ervaren.

Er kwam dus een 'pad' op mijn 'rechte pad' ;-)

Een pad die een andere, nieuwe richting aanwees. 

Een pad die me uitnodigde om mijn veilige  'rechte pad' te verlaten.


Ik ben op de uitnodiging ingegaan en ben 'gesprongen'. 

Mijn 'springen' bestond eruit mijn vaste benoeming en mijn zogenaamde 'zekerheid' los te laten, terug te gaan studeren (4-jarige opleiding tot gezondheidsbegeleider) en mijn praktijk Mens Sana op te starten. 

Er lagen enorme obstakels en uitdagingen op dat nieuwe pad. 

Zo had ik te maken met zware weerstand in vele maten en vormen.  

Aanval na aanval, onder andere in de vorm van vele rechtzaken. 

Ook aanvallen op waar ik voor sta en waarmee ik naar buiten kwam, was hier deel van. 


Het waren jaren waarin ik mijn eigen kracht heb leren kennen en toelaten. En onderliggend de kracht van een droom, van een missie. Nooit ben ik het vertrouwen verloren. Niet in mezelf en niet in het/mijn leven. Altijd kon ik terugvallen op een heel diep vertrouwen. Een vertrouwen en een weten dat mijn leven in ALLES het BESTE met me voor heeft.


In die jaren werd de basis gelegd van alles van wat ik intussen heb gecreëerd. De wortels van mijn routes, boeken, kaarten ... liggen daar en zijn de jaren nadien almaar verder, sterker en dieper geworteld. 

In die jaren ging mijn broer Egidius door een diep proces, een zware innerlijke strijd. 


Hij koos ervoor om op 25 november 2013 zijn aardse leven los te laten.


Een diepe 'les' in therapeutische nederigheid voor mij....



Het ondernemerschap was al een hele rit, en dat blijft het :-). Ik ervaar ondernemen als dé snelweg in persoonlijke groei.   


Na veel 'vallen' en telkens weer opstaan bouwde ik een heel mooie en succesvolle praktijk uit. 


Mijn totaaltrajecten 'op weg naar rust', 'op weg naar jezelf' en 'realiseer jezelf' draaiden 'op volle toeren'. 


Ik had alles waar ik van droomde en toch voelde ik ...

dat ik op een bepaald moment ook deze vorm weer los te laten had... om niet zelf  'over mijn toeren' te gaan ;-)

Kaart Moeiteloosheid Vaarroute

... Dit loslaten heeft geleid tot de 'geboorte' van Compagnon de route waarin ik dezelfde rijke inhouden in een nieuw, een ander 'jasje' heb gegoten: de routes


Van 2016 tot 2020 zette ik Compagnon de route samen met Naomi 'op de kaart'. In die jaren ontstond onder andere de route-kaart, de kompas voor onderweg app en de rijke en aan-sprekende beeldkracht van Naomi die overal terug te vinden is binnen het aanbod van Compagnon de route, onder andere in de werkboeken en 90 dagen integratie die volgt op elke route. 

We creëerden heel veel onderweg. 

Letterlijk onderweg tijdens onze vele creatiedagen. 


Hier een ludieke inkijk in 'onze manier van doen' 

in de periode van de lancering van Compagnon de route

Kaart Moeiteloosheid Vaarroute

Sinds het loslaten van mijn vastbenoemde job als docent aan de Hogeschool krijgt de 'Pippi Langkous' in mij alsmaar meer 'bestaansrecht' in mijn nieuwe 'job': ondernemer van mijn eigen leven. 


Het leven ondernemen. Ik zou nooit nog een andere 'loop-baan' (vreemd woord toch?) dus eerder: 'een ander wandel-pad' willen ;-)



Pippi Langkous vraagt in haar liedje wie er van haar wil leren.

Wie wil, of is bereid, van Pippi Langkous of van mij ;-) te leren? ...


... over jezelf (durven) zijn

... over anders (durven) zijn

... over tevreden zijn met jezelf

... over je niets aantrekken van wat een ander van je denkt

... over niet (ver)oordelen

... over in het moment leven

... over regels in vraag (durven) stellen

... over je eigen leven inrichten naar je eigen zin

... over je eigen leefregels regelen en leven

... over creatief zijn

... over levenslustig zijn

... over leven en creëren vanuit je eigen waarheid

... over je eigen zin doen, met respect voor de ander

... over overal een oplossing voor vinden

... over verbinden met je 'vijand'

... over mogelijkheden creëren vanuit je eigen verbeeldingskracht

... over afscheid nemen van wat of wie je niet (meer) dient

Eind 2020 kiest Naomi er vrij plots en onverwacht voor om Compagnon de route los te laten en scheidden onze wegen

...


Afscheid ....


ook een thema die geregeld terugkomt op mijn pad

...


Soms moet je afscheid nemen van iets of iemand om te voorkomen dat je afscheid neemt van jezelf...

Wie o wie zit er aan het stuur?

Het is nooit de bedoeling dat je afscheid neemt van jezelf...


En zo is loslaten ook een nieuwe vorm van houvast geworden.


...


En, ja, er valt nog heel wat te lezen 'tussen de lijnen' door, in de 'witte' ruimte

... 

Hoor je me graag  meer en dieper over mijn pad vertellen? 


Je ontdekt, hoort en voelt het in dit interview met Gina de Groote, bezielster van We are the change.


Korte samenvatting van mijn pad:

ik zit op mijn pad, ...

waar anders? ;-)

Ik ben en blijf onderweg. 

Met mezelf en met Compagnon de route. 

Zelf benieuwd waar onze wegen nog allemaal toe zullen en mogen leiden. 

Benieuwd ook op welke route ik ook jou misschien nog mag ontmoeten?

altijd-onderweg-groet,